Στρατής Κάμπερ

Όσους τουφέκιζαν οι Γερμανοί τους έβαζαν σε σάκκους  και τους έρριχναν 

στη θάλασσα να τους φάνε τα ψάρια 

.............................................................................................................................................. 

Συνέντευξη  της Ευαγγελίας  Κουρασάνη 

με τον κ. Στρατή Κάμπερ, 94 χρονών,στη Θερμή  στις 22/10/2017

Στις 22/10/2017 με αφορμή την εθνική μας επέτειο, επισκέφτηκα την προγιαγιά μου Παναγιώτη Σιμενή που είναι 84 χρονών, για να τη ρωτήσω τι θυμάται από τα χρόνια το πολέμου του 1940 και της γερμανικής κατοχής. Η προγιαγιά μου γεννήθηκε στο Σκαλοχώρι Λέσβου το 1933. Τον καιρό της Κατοχής ήταν μικρή 7 χρονών και  μου είπε ότι δεν έχει και πολλές αναμνήσεις από την εποχή εκείνη. Στάθηκα όμως τυχερή. Δίπλα της μένει ο γείτονάς της ο κυρ-Στρατής από τον οποίο πήρα μια σημαντική συνέντευξη .

.........................................................................................................................................

> Ο κυρ-Στρατής Κάμπερ είναι 94 χρονών. Γεννήθηκε στην Πέτρα Λέσβου το 1923. Όταν άκουσε ότι ετοιμάζουμε ένα αφιέρωμα για την 28^η Οκτωβρίου προσφέρθηκε με χαρά να μου πει τις αναμνήσεις του από τον πόλεμο αυτό. Ήταν τότε 17 χρονών,  όταν οι Γερμανοί άρχισαν να μας βομβαρδίζουν. Ένας πανικός επικρατούσε .

Όσοι δεν ήθελαν να πολεμήσουν προσπαθούσαν να το σκάσουν με βάρκες προς την Ανατολή. Υπήρχαν και  Έλληνες που τους κάρφωναν στους Γερμανούς και τους έπιαναν και τους εκτελούσαν στην περιοχή «Τσαμάκια». Τα πτώματά τους δεν τα έδιναν στους δικούς τους να τα θάψουν , αλλά τα  έβαζαν σε τσουβάλια μαζί με πέτρες για  να είναι βαριά και τα πετούσαν στην θάλασσα, να τα φάνε τα ψάρια.

...............................................................................

> Ο κόσμος υπέφερε από την πείνα και την ψώρα. Πολλοί ήταν αυτοί που πέθαιναν. Εκείνον τον άρπαξαν και τον έστειλαν στη Λήμνο να δουλεύει για τους Γερμανούς, που έκαναν εκεί οχυρωματικά έργα.  Κουβαλούσε τσιμέντα και σίδερα. Κοιμόταν σε μια ξύλινη παράγκα. Του έδιναν για φαγητό 4 αγγουράκι τουρσί μαρμελάδα, και μια φορά την εβδομάδα 3 κουταλιές ζάχαρη. Μετά την δουλειά πήγαινε στα κοντινά χωριά όπου οι χωριανοί του έδιναν λίγο παξιμάδι. Κατάφερε να πλησιάσει έναν Γερμανό επιστάτη που το επίθετό του έμοιαζε με το δικό του και τον είχε σαν παιδί του.

.........................................................................................................................................

> Ύστερα από πολλούς μήνες δουλειάς του έδωσαν ταυτότητα και 7 μέρες άδεια. Μπήκε σε ένα καΐκι γεμάτο τρόφιμα για τους Γερμανούς που προοριζόταν για τη Λέσβο. Στα ανοιχτά της Λήμνου το καΐκι  το βούλιαξε το υποβρύχιό μας ο «Παπανικολής». Εκείνος  κολύμπησε ως την ακτή και ύστερα από 2 μέρες επιβιβάστηκε σε άλλο καΐκι και έφθασε στη Λέσβο. Δεν ξαναγύρισε πίσω στη Λήμνο. Κρυβόταν για 5-6 μήνες στο Πυργί σε κάτι θάμνους γιατί φοβόταν πως αν τον έβρισκαν οι Γερμανοί θα τον σκότωναν. Μέχρι που έφυγαν οι Γερμανοί και ανέλαβε το ΕΛΑΣ ...

.........................................................................................................................................

> Αναφέρθηκε στον ξάδερφό του που σκοτώθηκε στον πόλεμο, στον φίλο του τον Πασχαλιά που πολεμούσε στα βουνά σαν αντάρτης  και τον σκότωσαν και σε πολλούς άλλους. Μιλούσε γι αυτά τα γεγονότα σαν να τα ξαναζούσε.

.........................................................................................................................................

>Ήταν τόσο απίστευτα όλα αυτά που άκουγα. Αυτό που με συγκλόνισε ακόμη περισσότερο ήταν τα 8 βλήματα στο στήθος του από Έλληνα πατριώτη το 1949 αλλά όπως μου είπε αυτή είναι μια άλλη ιστορία, ονομάζεται «Εμφύλιος Πόλεμος». Θα τον επισκεφτώ ξανά για να μου την πει κι αυτή.

Ευαγγελία Κουρασάνη- Γ΄Δημοτικού

-ΛΕΖΑΝΤΕΣ : Με τον   κ. Στρατή Κάμπερ, που μου έδωσε τη συνέντευξη στο σπίτι του.