Μύρτα Λέλεκα 

Όταν ακούγαμε τους Γερμανούς με τις μπότες τους 

 μας έπιανε τρεμούλα  

...............................................................................................................................................

Συνέντευξη  της  Μιχαέλα Καραδημητράκη με την προγιαγιά της Μύρτα Λέλεκα,
87 χρονών στη  Θερμή  Λέσβου στις 21/10/2017

> Η προγιαγιά μου λέγεται Μύρτα Λέλεκα, και είναι 87 χρονών. Γεννήθηκε το 1930. Τον καιρό του ΟΧΙ  ήταν 10 χρονών. Για την περίοδο αυτή δεν μου είχε  μιλήσει ποτά. Πριν λίγες όμως μέρες που την ρώτησα με αφορμή την εθνική μας επέτειο θυμήθηκε και μου είπε πάρα πολλά :

....................................................................................................................................

> Ήμουν 10 χρονών στην Τετάρτη δημοτικού όταν ξεκίνησε ο πόλεμος. Πήγαμε όπως κάθε μέρα στο σχολείο κι εκεί στην αυλή,  που παίζαμε ακούσαμε τις καμπάνες να χτυπούν. Τότε οι δάσκαλοι μας μαζέψανε και μας είπανε ότι οι Ιταλοί θέλουν να πάρουν την πατρίδα μας. Τα σχολεία έκλεισαν.

....................................................................................................................................

> Όλοι οι άντρες έφυγαν για το μέτωπο και  στο χωριό έπεσε δυστυχία. Υποφέραμε από φόβο και πείνα. Σκοτώθηκαν τρία παλικάρια από το χωριό. Όταν μαθεύτηκε όλο το χωριό έκλαιγε και θρηνούσε για το χαμό τους. Τραυματίστηκαν άλλοι δύο, ο ένας έχασε το χέρι του και ο άλλος ήταν ο παππούς του μπαμπά σου Μιχαέλα.

....................................................................................................................................

> Με φόβο, τρόμο και πείνα , κλείσανε και οι μηχανές που παρήγαγαν ρεύμα κι έτσι το χωριό έμεινε χωρίς φως να μην  μας βλέπουνε οι εχθροί. Δεν κυκλοφορούσε κανείς. Εδώ στο χωριό η πείνα και ο φόβος δεν ήταν τόσο πολύ, όσο στην πόλη της Μυτιλήνης. Εκεί ήταν χειρότερα.

....................................................................................................................................

> Έφυγαν πολλοί από το χωριό. Όσοι πρόλαβαν . Έφυγε και ο αδελφός μου για την Αίγυπτο, για να πολεμήσει τους Γερμανούς.

....................................................................................................................................

> Η πείνα κράτησε 3 χρόνια. Αυτά τα χρόνια τρώγαμε ελιές, χόρτα κι ότι, άλλο έβγαζε ο τόπος. Δηλαδή ψάρια και γάλα από τα πρόβατα του πατέρα μας.

....................................................................................................................................

> Οι Γερμανοί πήγαιναν στα εργοστάσια και έπαιρναν την παραγωγή μας. Όταν ακούγαμε τους Γερμανούς με εκείνες τις μπότες τους , μας έπιανε τρεμούλα και τρέχαμε να κρυφτούμε. Ευτυχώς δεν έρχονταν πολύ τακτικά.

Μιχαέλα Καραδημητράκη - Γ΄ Δημοτικού