Η Γερόντισσα ΤΑΒΙΘΑ
μιλάει στο «ΘΗΤΑ»
Συνέντευξη της Ηγουμένης του Αγίου Ραφαήλ
στους μαθητές Θανάση Ασημίνο και Χριστίνα Τράτα της ΣΤ΄Δημοτικού
Η συνέντευξη έγινε στη Μονή των Καρυών στις 30 Δεκεμβρίου 2017
- Καλημέρα σας και καλώς ορίσατε
- Από πού είστε;
- Το όνομα σας είναι Ταβιθά ή το αλλάξατε όταν ήρθατε εδώ στη μονή;
- Τόσο πολύ σας έκαναν εντύπωση ; Πώς ενώ κατάγεστε από την Κύπρο βρεθήκατε στην Αυστραλία;
- Και πώς πήρατε μια τόσο μεγάλη απόφαση να φύγετε από την μακρινή Αυστραλία και έρθετε στο μοναστήρι του Αγ. Ραφαήλ στη Λέσβο;
- Η οικογένεια σας τι σας είπε για αυτή σας την απόφαση;
μιλάει στο «ΘΗΤΑ»
Συνέντευξη της Ηγουμένης του Αγίου Ραφαήλ
στους μαθητές Θανάση Ασημίνο και Χριστίνα Τράτα της ΣΤ΄Δημοτικού
Η συνέντευξη έγινε στη Μονή των Καρυών στις 30 Δεκεμβρίου 2017
- Γερόντισσα καλημέρα σας και σας ευχαριστούμε που
δεχτήκατε να μας πείτε δύο λόγια ώστε
μικροί και μεγάλοι να γνωρίσουν την Ηγουμένη Ταβιθά
- Από πού είστε;
-
Από την Κύπρο.
- Το όνομα σας είναι Ταβιθά ή το αλλάξατε όταν ήρθατε εδώ στη μονή;
-
Τώρα είναι Ταβιθά, τότε ήτανε Μαρία. Αλλά αυτό πέθανε τώρα. Κάναμε κόλλυβα,
μνημόσυνα, δεν υπάρχει πια.
-
Τα βιβλία σας Αγίας Μητέρας.
- Τόσο πολύ σας έκαναν εντύπωση ; Πώς ενώ κατάγεστε από την Κύπρο βρεθήκατε στην Αυστραλία;
-
Στην Αυστραλία βρέθηκα γιατί είχε πάει η αδερφή μου εκεί και πήγα και εγώ πήγα κοντά
της μετά.
- Και πώς πήρατε μια τόσο μεγάλη απόφαση να φύγετε από την μακρινή Αυστραλία και έρθετε στο μοναστήρι του Αγ. Ραφαήλ στη Λέσβο;
-
Όταν έρθει η ώρα να σε καλέσει ο Θεός δεν
υπολογίζεις ούτε που βρίσκεσαι , ούτε κανέναν.
Ακόμα και τους γονείς σου, που τους υπεραγαπάς,
όταν έρθει αυτή η ώρα του καλέσματος τους βλέπεις μπροστά
σου , σαν να μην υπάρχουν πια. Γιατί
αλλιώς δεν θα μπορέσεις να ξεκολλήσεις.
- Η οικογένεια σας τι σας είπε για αυτή σας την απόφαση;
-
Ήμασταν πολύτεκνη και πολύ αγαπημένη οικογένεια. Μου είπε για παράδειγμα ο
αδερφός μου ο μεγάλος, αφού οι γονείς μας σε αγαπάνε και θέλουν να τους
κλείσεις τα μάτια πώς τους αφήνεις και φεύγεις; Κι όμως δεν σκέφτεσαι τίποτα,
τους αφήνεις στα χέρια του Θεού.
Τα παιδικά χρόνια στην Κύπρο
-
Ήμασταν 8 αδέρφια. Οι 4 ήταν στην
Αυστραλία, οι 2 στην Κύπρο, ο ένας κοιμήθηκε μικρός και εγώ. Στο σύνολο 8.
- Τι θυμάστε από την οικογένεια
σας;
-
Προσπαθώ να μην θυμάμαι τίποτα. Δεν ταιριάζει στον μοναχό να θυμάται τίποτα από
τα εγκόσμια. Η Μανούλα μας πάντα μας έλεγε ότι ο μοναχός δεν έχει ευλογία ούτε
στην εκκλησία της ενορίας του να βρεθεί.
- Η οικογένεια σας είχε καμία σχέση
με την εκκλησία;
-
Όλη η οικογένεια μας αγαπούσε την εκκλησία και ήταν πολύ πιστή όμως δεν είχαμε
ανάμεσα μας κανένα ρασοφόρο, ούτε παπά, ούτε μοναχό. Όχι δεν είχαμε.
- Πότε ήρθατε εδώ στη Λέσβο ;
-
Στο μοναστήρι ήρθα το 1977. Έχω εδώ 40 χρόνια.
- Τόσα χρόνια που είστε εδώ έχετε
γνωρίσει καθόλου το νησί;
-
Όχι δεν έχω πάει πουθενά. Και η Μητερούλα μας δεν έβγαινε και έτσι και εμείς
έχουμε μάθει να μην βγαίνουμε. Πριν έρθω στο μοναστήρι έλεγα ότι
θα έρθω να γυρίσω να δω πρώτα την Λέσβο και μετά να μπω στο μοναστήρι και να
μην ξαναβγώ. Και μόλις ήρθα συναντώ μια αδερφή κάτω και μου λέει
‘’είσαι η Μαρία από την Αυστραλία;’’, λέω ‘’πού με ξέρετε;’’ μου
λέει ‘’ήρθες για να μείνεις για πάντα;’’ Και της απάντησα ‘’ναι’’.
Το ίδιο βράδυ με έντυσε η Μανούλα μας και έτσι δεν ξαναβγήκα ποτέ από το
μοναστήρι.
- Γίνεται κάποια τελετή για να
δεχτείτε το μοναχικό σχήμα;
-
Είσαι πρώτα μερικά χρόνια δόκιμη μοναχή. Με απόφαση της γερόντισσας γίνεται η
χειροτονία πρώτα σε μικρόσχημη και μετά από χρόνια σε μεγαλόσχημη.
Στην δική μου περίπτωση επειδή ήμουν μικρόσχημη πρώτα έγινε η τελετή
μεγαλοσχημίας και μετά η ενθρόνιση μου σε Ηγουμένη της Μονής του
Αγίου Ραφαήλ.
- Να υποθέσoυμε λοιπόν ότι δεν έχετε
πάει πότε ξανά πίσω στο νησί σας την Κύπρο;
-
Όχι, όχι δεν έχω πάει και εύχομαι να μην
πάω ποτέ. Καλά είμαστε στο Μοναστηράκι μας .
Η ζωή
στο μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ
- Πώς είναι η ζωή σας στο
μοναστήρι;
-
Ζούμε σε έναν παράδεισο. Ευχόμαστε να μην βραδιάζει ποτέ αλλά δυστυχώς η μέρα
περνάει τόσο γρήγορα που δεν την καταλαβαίνουμε.
-Πιο είναι το ωράριο του
μοναστηριού;
-Ανοίγουμε
στις 07:00 το πρωί και κλείνουμε με την δύση του ηλίου. Τώρα το χειμώνα πάμε
μέχρι τις 17:30 ενώ το καλοκαίρι μέχρι τις 21:00 περίπου.
- Έχουμε ακούσει την λέξη
‘’διακόνημα’’. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
-
Διακόνημα είναι η δουλειά της κάθε μιας μοναχής. Έχουμε μοναχή που είναι αναγνώστρια
, άλλη που είναι μαγείρισσα, άλλη που είναι τραπεζοκόμος, άλλες μοναχές διακονούν
στο βιβλιοπωλείο της μονής, στους ναούς, στα ζώα. Διακόνημα με λίγα λόγια είναι
η δουλειά της καθεμιάς.
- Ισχύει , ό,τι την ώρα του φαγητού
διαβάζονται ευχές Αγίων όπως και στα μοναστήρια του Αγίου Όρους;
- Όταν είμαστε συγκεντρωμένες, ‘’ναι’’. Αλλά τις περισσότερες φορές είμαστε σκορπισμένες σε διακονίες για το λόγο ό,τι το μοναστήρι τούτο είναι Προσκύνημα και δεν κλείνει πότε παρά μόνο το βράδυ.
- Τα ωράρια στο μοναστήρι εδώ είναι
ίδια με τα ωράρια των μοναστηριών του Αγίου Όρους; Γιατί ο μπαμπάς μου έχει πει
ότι στο Άγιο Όρος σε όλα τα μοναστήρια ξυπνούν στις 03:00 τα ξημερώματα και 30
λεπτά μετά αρχίζει η λειτουργία.
-
Όχι εδώ δεν ξυπνάμε στις 03:00 τα
ξημερώματα γιατί όπως προείπα λόγω του ότι είμαστε Προσκύνημα και κλείνουμε με
την δύση του ηλίου ο χρόνος για να τακτοποιήσουμε μας παίρνει και μέχρι αργά το
βράδυ. Ξυπνάμε βέβαια πρωί και κάνουμε κανονικά το μεσονυκτικό και τον όρθρο
μας , όπως γίνεται σε όλα τα μοναστήρια. Μετά το απόγευμα κάνουμε τον εσπερινό , την παράκληση των Αγίων,
το απόδειπνο, τους χαιρετισμούς της Παναγίας , το Θεοτοκάριο , διαβάζουμε το ψαλτήρι και κάνουμε τον κανόνα μας.
- Έχετε πολλά αιτήματα για βοήθεια
από πιστούς;
-
Βέβαια και υπάρχουν αιτήματα για βοήθεια και παρόλο που είναι τόσα πολλά
προσπαθούμε όσο μπορούμε και όπου είναι δυνατόν να δώσουμε απλόχερα την αγάπη
και την βοήθειά μας.
-Πώς καταλαβαίνετε ότι ένα αίτημα για βοήθεια είναι
αληθινό ή ψεύτικο;
-
Το ελέγχουμε πρώτα. Θα πάρουμε το ονοματεπώνυμο του, την διεύθυνση του, θα
μάθουμε εάν πραγματικά έχει πρόβλημα και θα πράξουμε κατά περίπτωση και όπου
είναι δυνατόν.
- Οι μοναχές εκτός από τις
διακονίες τους μπορούν να δεχτούν και πιστούς για εξομολόγηση;
-
Όχι , όχι. Μόνο με την Ηγουμένη μιλάνε και μετά τις στέλνω στον Πνευματικό αν δεν
έχουν εξομολογηθεί. Οι περισσότεροι
άνθρωποι είναι πονεμένοι και βρίσκουν παρηγοριά μόνο στο θεό και στους Αγίους.
- Πόσες μοναχές έχει αυτή τη στιγμή
το μοναστήρι;
-
Αυτή τη στιγμή το μοναστήρι μας μετρά 27 μοναχές.
Η μακαριστή Ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά
- Πια ήταν η σχέση σας με την Μακαριστή
Ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά;
-Η
Αγία Μητέρα Ευγενία για μας ήταν η ίδια η ζωή μας, Εκείνη μας έδινε ζωή και πιστεύουμε ότι εκείνη
μαζί με Τους θαυματουργούς Αγίου, μας
δίνει δύναμη να συνεχίζουμε το Θεάρεστο έργο ,που μας άφησε.
- Ήταν φωτισμένος άνθρωπος η
Ηγουμένη Ευγενία;
-
Πάρα – πάρα πολύ. Πήγαινες να εξομολογηθείς και πριν της πεις οτιδήποτε στα
έλεγε εκείνη μαζί με τις συμβουλές αυτών που θα της έλεγες.
- Πώς αποφασίστηκε να αναλάβει την
μονή η Ηγουμένη Ευγενία με την ίδρυση της;
-
Αφού τελείωσαν οι ανασκαφές και βρέθηκαν
τα Άγια Λείψανα τότε την κάλεσαν οι Άγιοι δια μέσου του τότε Μητροπολίτου κυρού
Ιάκωβου Κλεομβρότου και δια μέσου πολλών άλλων προσώπων να αναλάβει ως Ηγουμένη
στο Μοναστήρι των Καρυών , που θα γινόταν τότε γυναικεία Μονή. Στην αρχή ήταν
κάπως διστακτική και φοβόταν να έρθει. Όμως οι φοβίες της και οι δισταγμοί της
εξαφανίστηκαν μόλις είδε ολοζώντανο τον Άγιο Ραφαήλ να της λέει: ¨Σε προορίζω
Ηγουμένη στο μοναστήρι μου .Έλα σου λέω»
Με
την επαύριο ο πατέρας της , της έδωσε 100 χρυσές λίρες και με μια μικρή
βαλιτσούλα ξεκίνησε μόνη της για τη Μυτιλήνη. Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτε εδώ.
Έμενε σε ένα αντίσκηνο και το βράδυ τη φιλοξενούσαν στη Θερμή. Μετά ήρθε η
μητέρα της και μία υποτακτική , που την ακολούθησε από τη Χίο. Και λίγο
αργότερα άρχισε να παίρνει τις πρώτες μοναχές. Ήταν συγγραφεύς, έγραψε 170
βιβλία.
Ξεκίνησε
το Μοναστήρι από το μηδέν και με τη βοήθεια των Αγίων, έκτισε και μας άφησε μια
ολόκληρη μοναστική πολιτεία. Μόνο η μανούλα μας η Ευγενία ξέρει με τι κόπους
και τι μόχθο έκτισε αυτό το Μοναστήρι. Οραματίστηκε τον Παράδεισο και έτσι το
έφτιαξε. Τώρα παρακαλούμε τους Αγίους με
την ευχή και τη μεσιτεία της να μας
βοηθήσουν να συνεχίσουμε το έργο της.
- Πέστε μας λίγα λόγια για την για
την ζωή της Ευγενία Κλειδαρά πριν γίνει Ηγουμένη.
-
Η Μανούλα μας ήταν από το Πλωμάρι. Μεγάλωσε σε μια εύπορη χριστιανική
οικογένεια. Από μικρό παιδί φαινόταν ότι είχε κλίση στο μοναχισμό. Από 16
χρονών έκανε κηρύγματα στα χωριά του Πλωμαρίου και δίδασκε το λόγο του Θεού.
Μετά από αποκάλυψη της Παναγίας πήγε στη Χίο , όπου έγινε Ηγουμένη στην Αγία
Σκέπη και στη Νέα Μονή. Αργότερα πήρα άδεια από τον τότε Μητροπολίτη Χίου και πήγε να στήσει μια εκκλησία στα Βριλήσια
των Αθηνών, της Αγίας Μαγδαληνή γιατί ήταν προστάτιδα της. Εκεί είδε τον Άγιο
Ραφαήλ ολοζώντανο και της είπε : «Δεν θα
χτίσεις τώρα της εκκλησία, γιατί σε προορίζω για Ηγουμένη στο Μοναστήρι μου».
Την αγαπούσε πολύ την Αγία Μαγδαληνή, γι΄ αυτό της έχτισε εδώ την εκκλησία .
Το όνομα Ταβιθά
- Το όνομα σας Ταβιθά από πού
προέρχεται; Ποια ήταν η Ταβιθά;
-
Η Αγία Ταβιθά είναι μέσα στις πράξεις
των Αποστόλων, ήταν την εποχή που ζούσε ο Απόστολος Πέτρος και ήταν μία κυρία
που βοηθούσε τις χήρες και τα ορφανά. Αρρώστησε και πέθανε και οι χήρες με τα ορφανά κάλεσαν
τον Απόστολο Πέτρο και την ανέστησε. Όταν ήμουν στην Αυστραλία είχα
διαβάσει και μου άρεσε πολύ το έργο της Αγίας Ταβιθά κι έλεγα ότι
εάν δεν πάω μοναχή θα κάνω έναν οίκο της Αγίας Ταβιθά για να βοηθάω, όπως και
εκείνη, τις χήρες και τα ορφανά. Και όταν μετά ήρθα εδώ στην μονή το
ίδιο βράδυ που με έντυσε η Μανούλα μας η Ευγενία , μου λέει ‘’τι
όνομα να δώσουμε στο παιδί μου;’’ και λέω ‘’Μανούλα μου ότι θέλεις εσύ’’
και τότε γυρίζει και μου λέει ‘’Ταβιθά σου αρέσει;’’ Το πρώτο όνομα
που μου πρότεινε, το οποίο το σκεφτόμουν εγώ στην Αυστραλία και εκείνη
το διάλεξε χωρίς να έχουμε μιλήσει καν. Σε εκείνο το σημείο που άκουσα
το όνομα Ταβιθά άρχισα να κλαίω.
Η αγάπη
στο σχολείο της Θερμής
- Μας κάνει εντύπωση το μεγάλο
ενδιαφέρον και η ακόμα μεγαλύτερη αγάπη που δείχνεται προς εμάς τα παιδιά των
σχολείων της Θερμής.
-
Πρώτα η Μανούλα μας τα αγαπούσε τα παιδιά της Θερμής πάρα πολύ και η αγάπη
πέρασε και σε εμάς. Αυτό με τα συμβολικά δωράκια, που δίνονται στα παιδιά τις γιορτές είναι
κάτι, που γίνεται από πάρα πολύ παλιά.. Να σκεφτείτε , ότι εγώ όταν ήρθα στο μοναστήρι
την βρήκα να το κάνει αυτό. Έτσι και εμείς μεταλαμπαδεύουμε την αγάπη της. Τότε
μάλιστα δεν έκανε μόνο δώρα στα παιδιά αλλά βοηθούσε και κατοίκους της Θερμής με τρόφιμα και ό,τι άλλο μπορούσε. Έχει προσφέρει πάρα πολλά στο
σχολείο , έκτισε το Νηπιαγωγείο και τόσα άλλα...
Εκ
μέρους όλων των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Λουτρόπολης Θερμής σας ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο
που μας διαθέσατε ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη. Όλα τα παιδιά σας
εκφράζουμε την αγάπη μας και σας ευχόμαστε έτη πολλά, υγεία και ευημερία.
Τράτα Χριστίνα - Ασημίνος Θανάσης
Μαθητές της ΣΤ΄ τάξης
Μαθητές της ΣΤ΄ τάξης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου