Ο «καλός Σαμαρείτης» της Θερμής  μιλάει στο "ΘΗΤΑ " 

Ευάγγελος Κουνέλης

«Αν δεν ήταν ο δάσκαλος Πισπίνης,

εγώ θα έσκαβα στα χωράφια»

Στα μέσα του καλοκαιριού είχαμε την πρώτη επαφή μαζί του σε καφενείο της Θερμής. Ακολούθησε μια δεύτερη στο Σχολείο, όπου τον ξεναγήσαμε και τον ενημερώσαμε για τις δραστηριότητές μας. Συγκινήθηκε βλέποντας, ότι «ύστερα από χρόνια κάτι κινείται» στο σχολείο των παιδικών του χρόνων και στη μνήμη του αγαπημένου του δασκάλου Στρατή Πισπίνη πρόσφερε στη σχολική μας κοινότητα 1000 ευρώ.«Πάρτε τα για να κάνετε τη δουλειά σας και εγώ πάλι εδώ είμαι» μας είπε. Στις αρχές Αυγούστου του προτείναμε μια συνέντευξη. Δέχτηκε μετά χαράς και μας είπε πολλά για τη ζωή του, για την ιστορία του σχολείου , για την ιστορία της Θερμής

Συνέντευξη στις μαθήτριες Έφη Τζαννή και Παρασκευή Μιχαλέλλη

- Τι θυμάστε από τα μαθητικά σας χρόνια;

- Τα μαθητικά μου χρόνια στο Δημοτικό Σχολείο της Θερμής ήταν μέχρι την Τετάρτη Δημοτικού γιατί τότε το Γυμνάσιο ήταν 8τάξιο.  Αποφοιτούσαμε πολύ μικροί σε ηλικία μόλις 10 χρονών και ύστερα δυσκολευόμαστε πολύ στα μαθήματα του Γυμνασίου. Εγώ πήγα στο Γυμνάσιο το 1940 σε ηλικία 10 ετών!

-Δάσκαλος Πισπίνης. Τι σας λέει αυτό το όνομα;

-Το Πισπίνη  βέβαια δεν τον ήξερα μόνο ως δάσκαλο αλλά και ως γείτονα. Ήταν ένας δάσκαλος που φρόντιζε τα παιδιά και το Σχολείο. Να φανταστείτε ότι κάθε πρωί μας έβαζε να κουβαλάμε νερό με ντενεκεδάκια από τον περίβολο της εκκλησίας (γιατί δεν είχε το σχολείο) για να ποτίζουμε τις πορτοκαλιές , που τότε τις είχαν φυτέψει.

-Ήτανε αυστηρός δάσκαλος;

-Ναι ήταν. Έκανε μάλιστα και τον παιδονόμο και την νύχτα δεν κυκλοφορούσε έξω αγόρι ούτε κορίτσι. Άμα έβλεπε όμως ότι έχεις τα προσόντα σε βοηθούσε  πολύ. Έβρισκε τους γονείς τους και τους έπειθε να τα αφήσει  να πάνε στο Γυμνάσιο που ήταν  κάτι  πολύ δύσκολο κυρίως για τα κορίτσια αυτή την εποχή. Εγώ αν δεν ήταν ο Πισπίνης,  το πιο πιθανό είναι να πέρναγα τη ζωή μου σκάβοντας στα χωράφια ...

- Τι  νοιώθετε ότι του οφείλετε;

- Όσοι σπουδάσαμε από το χωριό (εγώ που έγινα γιατρός και άλλοι 5-6 , που έγιναν δάσκαλοι, μηχανικοί κ.λ.π.)  το οφείλουμε σ'  αυτόν τον δάσκαλο.  Γιατί πρέπει να πω  ότι  τα χρόνια της κατοχής  τα σχολεία είχαν κλείσει  και κάναμε δωρεάν ιδιαίτερα μαθήματα στον Πισπίνη και δίναμε μετά εξετάσεις στο Γυμνάσιο . 

Μνήμες της Κατοχής

-  Λειτουργούσαν τα σχολεία στην κατοχή;   

-  Από όσο θυμάμαι λειτουργούσε μόνο το Δημοτικό. Όχι το Γυμνάσιο.

- Από την κατοχή έχετε αναμνήσεις;   

- Αν έχω; Η κατοχή ήταν για μένα μια οδυνηρή περίοδος. Τρομάζαμε και τρέχαμε να κρυφτούμε , όταν ακούγαμε θόρυβο μοτοσυκλέτας που φυσικά ήταν γερμανική. Εκτός αυτού έχω και προσωπικά πολύ άσχημες αναμνήσεις γιατί έπιασαν τον πατέρα μου, τον πήγαν στα κρατητήρια της  Γκεστάπο και όταν τον είδαμε,  τρομάξαμε να τον γνωρίσουμε. Τόσο πολύ είχε παραμορφωθεί το πρόσωπό του από το ξύλο και τα αίματα.

-Γιατί τον έπιασαν;  

-Από την παραλία της Θερμής τότε έφευγαν κομάντος των συμμάχων και περνούσαν απέναντι στην Τουρκία για να πάνε στη συνέχεια στην Μέση Ανατολή και να ενταχθούν στις δυνάμεις των συμμάχων. Κάποια μέρα πήγαν να φύγουν δύο κομάντος, αλλά η βάρκα τους έβαλε νερά και γύρισαν πίσω. Ο πατέρας μου τους φιλοξένησε για κάποιες μέρες στο περιβόλι, που είχαμε εκεί και εκείνοι για ευγνωμοσύνη όταν έφυγαν του χάρισαν ένα ρολόϊ με πλατίνα. Αυτό μαθεύτηκε στο χωριό και  κάποιος το ¨σφύριξε¨ στους Γερμανούς που τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν.

Στο Γυμνάσιο Μυτιλήνης

-Στο Γυμνάσιο της Μυτιλήνης πως πηγαίνατε;  

- Με τα πόδια.  Φεύγαμε τη Δευτέρα το πρωί και ύστερα από δύο ώρες ποδαρόδρομο  φθάναμε . Κόβαμε και δρόμο και πηγαίναμε μέσα από τα χωράφια. Το Σάββατο πάλι με τον ίδιο τρόπο γυρίζαμε πίσω.

-Πως ήταν η ζωή εκεί ;

- Πολύ μετρημένη και πολύ δύσκολη .Φαγητό μας έστελναν οι γονείς μας κάθε μέρα σε καστάνιες  με ένα καρότσι ,που το τράβαγε ως τη Μυτιλήνη ένας μεταφορέας. Μάλιστα τις περισσότερες φορές το φαγητό μας είχε ...καρβουνόσκονη γιατί αυτός που μας το κατέβαζε μετέφερε ..κάρβουνα!!

- Ήταν εύκολα τα μαθητικά σας χρόνια στο Γυμνάσιο Μυτιλήνης;  

- Ως την Γ΄ Γυμνασίου ήμουν ένας μέτριος μαθητής. Μετά «απογειώθηκα» και πήρα το απολυτήριό μου με 19 και 8/10. Μόνο στη Γυμναστική είχα 18 .Όλα τα άλλα 20 Μάλιστα ο Γυμνασιάρχης  φώναξε τον Γυμναστή και του έκανε παρατήρηση γιατί μου είχε βαθμό 18. 

-Ποιος ήταν ο λόγος , τον θυμάστε;

- Ότι δεν συμμετείχα -παρά το ότι ήμουν ψηλός- στην ομάδα  βόλεϊ του σχολείου , όποτε έπαιζε.

- Την Ιατρική πως την επιλέξατε;  Τη θέλατε από μικρός ;

- Ούτε που είχα στο μυαλό μου, ότι θα σπούδαζα γιατρός. Μάλλον ονειρευόμουν  να γίνω φιλόλογος  

-Και πως βρεθήκατε στην Ιατρική;

-Ακούστε εγώ δεν ήθελα  τα Μαθηματικά. Παρά το ότι είχα 20 δεν μου άρεσαν σαν μάθημα. Έτσι ένα απόγευμα, γιατί τότε κάναμε και απογευματινά μαθήματα, έξω από το Γυμνάσιο της Μυτιλήνης ακούω δύο νέους να συζητούν. «Που είσαι τώρα Τάκη» λέει ο ένας .¨Στην Ιατρική» απαντά ο άλλος. «Και τι έδωσες για να περάσεις ; τον ξαναρωτά. ¨Έκθεση , χημεία ,Φυσική και βιολογία». Ε, αυτό ήταν. Εγώ μόλις το άκουσα πήρα την απόφασή μου. Όπως λέει και μια καλόγρια «Ακολούθησα την κλίση μου».

-Στο σπίτι πως το δέχτηκαν ;

-Ο πατέρας μου μόνο που δεν πήδηξε από το παράθυρο. Γιατί βέβαια η Ιατρική ήθελε πολλά λεφτά .Ήταν 6 χρόνια οι σπουδές ...

-Εσείς όμως επιμένατε

-Ναι ήμουν ανένδοτος. Τελικά ο πατέρας μου αποφάσισε να δώσω στην Ιατρική Θεσσαλονίκης , όπου είχε ένα φίλο γιατρό και παράγοντα την πόλης .

-Και περάσατε με την πρώτη;

-Στο Πανεπιστήμιο πέρασα, αλλά  η διαμονή στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ δύσκολη. Δεν γνώριζα κανέναν και για λόγους οικονομίας κοιμόμουν σε ένα ...δίκλινο δωμάτιο ξενοδοχείου , όπου κάθε μέρα είχα και  ....διαφορετικό συγκάτοικο! Μάλιστα κάποιος διερχόμενος δικαστής, που έμεινε στο δωμάτιο,  μου είπε κάποια μέρα: Παιδάκι μου καταλαβαίνεις τι κινδύνους διατρέχεις ; 

 -Τελικά ;

- Τελικά κατάφερα να πάρω μεταγραφή στην Αθήνα.  

- Με ποιά αφορμή επιλέξατε να γίνετε   την ειδικότητα  του καρδιολόγου ;

- Όταν πέθανε ο πατέρας μου ξαφνικά από καρδιά μπροστά στα μάτια μου. Τότε το αποφάσισα .

Η επιστημονική σταδιοδρομία

- Πολλοί γιατροί θα ζήλευαν την καριέρα  σας

- Πράγματι ευτύχησα  να έχω μια πολύ καλή επιστημονική σταδιοδρομία .Ξεκίνησα από την Παθολογία στο Ιπποκράτειο, έκανα τη διατριβή μου στην Καρδιολογία, όπου πήρα το διδακτορικό μου, συμμετείχα στη συγγραφή πολλών επιστημονικών συγγραμμάτων, είμαι ιδρυτικό μέλος της Καρδιολογικής Εταιρείας συμμετείχα σε 3 παγκόσμια καρδιολογικά συνέδρια (Ουάσιγκτων, Φιλιππίνες Βερολίνο), σε 30 πανευρωπαϊκά συνέδρια και σε 10 Μεσογειακά κ.λ.π.

- Πολλοί γιατροί απολαμβάνουν τον θαυμασμό  για την επιστημονική τους επάρκεια πολύ λίγοι όμως και για την ανθρωπιά τους. Εσείς τα απολαμβάνετε και τα δύο. Πως τα καταφέρατε;

-Ακούστε . Εγώ εξέλαβα την ιατρική σαν λειτούργημα και όχι σαν επάγγελμα . Θα μπορούσα να ήμουν ζάπλουτος . ΖΑΠΛΟΥΤΟΣ το εννοώ. ΖΑΠΛΟΥΤΟΣ, το εννοώ!!! Όμως δεν ξέρω αν θα είχα την εκτίμηση που απολαμβάνω σήμερα ...»Όμως δεν ήταν αυτός ο στόχος μου. Στόχος μου ήταν η εκτίμηση του κόσμου. Την εκτίμηση αυτή την κέρδισα . Αυτό μου φτάνει. Αυτός ήταν στόχος ζωής .

- Η συμπεριφορά σας αυτή δεν ξένιζε τους άλλους συναδέλφους σας; 

- Πολλές φορές. Μάλιστα όταν με έβλεπαν να τρέχω στο δωμάτιο κάποιου συγχωριανού που νοσηλευόταν με ρωτούσαν: Πας για βουλευτής και τρέχεις έτσι πάνω κάτω;

- Οι ασθενείς σας εκτιμούσαν αυτή σας τη στάση;

- Ο ασθενής δεν μπορεί να εκτιμήσει πάντοτε την επιστημονική επάρκεια του γιατρού. Την ανθρωπιά του όμως μπορεί να την εκτιμήσει ! Κι αυτή την εκτίμηση την ένοιωσα και την εισέπραξα πάρα πολλές φορές

- Πως  αποκτήσατε αυτές  τις αρχές  στη ζωή σας ;     

- Από το σπίτι μου και το σχολείο . Ο πατέρας μου μπορεί να μην μας περίσσευε το φαγητό , αλλά έδινε ό, τι μπορούσε  στο φτωχό και τον ανήμπορο.  Ακολουθώντας  το παράδειγμά του αλλά και τις αρχές που μάθαμε στο σχολείο δεν έπαιρνα λεφτά από  όσους  χωριανούς ερχόταν στην Αθήνα για ιατρική περίθαλψη. Γι’ αυτό θα ήθελα να πω στους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στην εκκλησία μας .

-  Στο χωριό σας θεωρούν - όχι άδικα - άνθρωπο της προσφοράς . Που κυρίως έχετε βοηθήσει; 

-Κυρίως  στην εκκλησία, που έβλεπα ότι έχει ανάγκες , αλλά δεν είχε έσοδα για να κάνει τις απαιτούμενες παρεμβάσεις . Δεν έχει δυστυχώς εισοδήματα η εκκλησία από τους γάμους και τις βαφτίσεις γιατί οι περισσότεροι προτιμούν να τις κάνουν στον Άγιο Ραφαήλ ή στον Ταξιάρχη.